Friday, November 28, 2008




فقط کافیه امادگیشو داشته باشی‌، انقد قشنگ شریک زندگیت میتونه هرچی‌ ذوق در تو بکشه! منم مثل توی هستم که مثال زدم. همهٔ چشم انداز‌های دوران بچگیم، بجای رسیدن، محو شدن. بچه که بودم، می‌خواستم فضانورد بشم،،بعد تصمیم گرفتم، خبر نگار بشم، بعد فکر کردم بهتره وکیل بشم،،،خلاصه می‌خواستم یه کی‌ بشم، یکی‌ که اگه نباشه جای خالیش تو جامعه معلوم شه. خوب همیشه که نقاش بودم،،،یه نقاش مادر زادی.وقتی‌ مینیا تورو انتخاب کردم، گفتم میرم آمریکا ادامه میدم،،،،پس یه هنرمند جهانی‌ میشم.خوب تا اینجاش یکم از گیجی نجات پیدا کردم..در راه آمریکا تو امارات رفتم به یه کما یه ۱۸ ساله،،،یعنی‌ ازدواج،،،خوب حالا نتیجهٔ این داستان،،،نه تنها هیچ کدوم اونأی که می‌خواستم نشدم، چیزی شدم که اصلا تو لیستم نبود،،،
این جمعه لعنتی باعث شده باز به یاد بیارم، بعضیا برای ازدواج افریده نشدن.
مثل من ،که عشق زاده شده با من رو هم به انبار خاطرات کودکی سپردم...
یه هنرمند عاشق مفلوک شکست خرده.
میدونم، انقد شنیدم، ناشکری، قدر نمیدونی،،،از این حرفا
مهم نیست چی‌ هستم، مهم اینه که اونی‌ که باید باشم نیستم،،پس تلافی می‌کنم. مینویسم.

2 comments:

Anonymous said...

آره قدر نمی‌دونی پریسای نازنین. ولی فقط قدر خودت رو نمی‌دونی! کی بهت این مشاوره‌ها رو داده دختر خوب که تو قدر نشناسی و ناشکری؟ هر کی گفته اشتباه کرده عزیز دلم. یه روز مثل امروز نگاه می‌کنی و می‌بینی همه به اون چیزهایی که خواستن رسیدن و تو فقط زندگی ایده‌آل یه نفر دیگه رو تکمیل کردی و بس. من می‌دونم چه حسی داره که توی زندگی بقیه فقط سیاهی لشگر باشی. پاشو یه دفعه هم شده ستاره‌ی سینمای زندگی خودت باش. نمی‌گم آسونه! نه. اصلا هم آسون نیست. بیشتر ماها به چیزهایی عادت می‌کنیم که خوابشون رو هم نمی‌دیدیم و عوض کردنشون می شه برامون کابوس. برای همین می‌شینیم و به این خواب تن در می‌دین که با تغییر گلاویز نشیم. تغییر ترس داره پریسای نازنین. همیشه داشته و خواهد داشت. خیلی هم سخته. بیچاره هم خواهی شد تا به اون عشق و به اون چیزهایی که می‌خواهی برسی. گاهی از قدم برداشتنت حتی پشیمون خواهی شد. ولی لذتی توی این راهی که خودت انتخاب کردی هست که توی راهی که بقیه برات انتخاب کردن نیست. اشتباه بهت گفتن پریسای نازنین. تو فقط قدر لحظه‌های خودت رو نمی‌دونی. همین. آمریکا هنوزم اینجاست. باور کن. من هر روز توش بیدار می‌شم. امروزم داره اینجا جات خالی برف میاد. آمریکا هنوز اینجاست و اگر اون چیزهایی که می‌خواستی رو بعد از این سالها هنوز یادته آمریکا جایی نرفته و منتظرته. فقط پاشو و کاری کن. آسون نیست ولی شدنیه. این رو قول می‌دم. روزهات شاد و شبهات شادتر پریسای نازنین.

Anonymous said...

The happiest people in the world are not those who have no problems,
but those who learn to live with things that are less than perfect.
those who learn to live with their problems,
solve the problems if they can,
and accept them if they cannot solve them.