یه ایمیل داشتم، درد دل مجید مجیدی.
منو تو فکر برد،،،که چرا ملتی مثل ما که تاریخ ساز بوده،و تاریخش پر از عشقو ادبو هنر باید به جائ برسه که اونو الگوی، دروغ، ریا، بی‌ بندوباری بدونن..در حال حاضر، هر چیزی جاشو در فر هنگ ما با چیز دیگه ای، از نوع بدش عوض کرده.
مریم دخترم یه دوست عراقی داره.یه شب که رفته بودم دنبا الشون، به من گفت: آنتی
ایرانی‌‌های بدی اونجا بودن،،گفتم از کجا میدونی‌ ایرانی‌ بودن،،گفت: معلومه ، ایرانیا ملومن.
اینجا وقتی‌ کسی‌ سر کسی‌ کلاه میذاره، میگن، ایرانی‌ بوده. بد بپوشه میگن ایرانیه.
به جائ رسیدیم، که همهٔ خصوصیات اخلاقیمون شده تظاهر.
عشق، محبت،کار خیر،،،،،،هر ملتی، خودش رفتار دولتشو تعین می‌کنه.و هر دولتی ملتشو لایق احترام می‌کنه.
بچه‌ای که از پدرش بی‌ دلیل کتک میخوره،، از دیگران هم کتک میخوره.